مراقبت از زخم در خانه:
هدف از خدمات مراقبت در منزل ارائه مراقبت در منزل برای بیمارانی است که به سختی به کلینیک می آیند. یکی دیگر از وظایف تیم مراقبت از زخم، که خدمات بهداشتی خانگی را ارائه می دهد و از زخم ها مراقبت می کند ، جلوگیری از زخم های جدید با آموزش به خویشاوندان و مراقبین این بیماران است که بیشتر در بستر هستند.
مراقبت از زخم را چه افرادی انجام می دهند؟
مراقبت از زخم باید توسط متخصصان و پرسنل بهداشتی که تحت آموزش حرفه ای مراقبت از زخم قرار گرفته اند ، انجام شود. در غیر این صورت ، باید در نظر داشت که درمان های نادرست ممکن است به اندام آسیب رسانده و زندگی بیمار را تهدید کند .
انواع زخم بستر و مراحل:
زخم های فشاری بسته به شدت آنها مراحل مختلفی دارند. علاوه بر طبقه بندی مرحله 1 تا مرحله 4 ، به 6 گروه طبقه بندی می شوند: زخم فشاری ناپایدار و مشکوک به آسیب بافت عمیق . افرادی که از ویلچر استفاده می کنند بیشتر در معرض ابتلا به زخم فشاری در ناحیه ران هستند. بسته به قسمتی از بدن بیمار که با تخت یا ویلچر در تماس است ، زخم های فشاری می توانند در هر قسمتی ایجاد شوند.
- زخم هایی که پس از جراحی بهبود نمی یابند
- نارسایی شریانی زخم
- زخم نارسایی وریدی
- زخم آسیب ناشی از تابش
- زخم فشاری
- زخم پای دیابتی
روش های تشخیص و درمان در بسیاری از مناطق مانند زخم های حاد و مزمن انجام می شود.
چگونه زخم مزمن را درمان کنیم؟
- هنگامی که زخم در این بیماران ایجاد می شود ، باید با رویکرد چند رشته ای درمان شود. درمان بیماران مبتلا به زخم های مزمن پیشرونده در کلینیک انجام می شود.
- 75٪ خطر عود زخم ها در عرض 5 سال وجود دارد. بنابراین ، باید بسیار دقیق دنبال شود.
- در کلینیک ما ، درمان بستری با رویکرد چندرشته ای برای محافظت از بافت های زنده ، ریشه کن کردن عفونت و حل مشکل با مداخله هایی که روند بهبود را تسریع می کند ، اعمال می شود.
- اولویت در زخم مزمن دبریدمان است ، یعنی حذف بافت مرده. در صورت لزوم ، قطع عضو (بافت های مرده سیاه شده بافت) انجام می شود. در دبریدمان ، بافت های نکروز ، مواد خارجی ، باکتری های عامل عفونت و محصولات آنها از محیط خارج می شوند. دبریدمان تا زمانی که خون رسانی در بافت ماهیچه ای دیده نشود اعمال می شود.
- از آنجا که عفونت دلیل اصلی تأخیر در بهبود زخم است ، درمان آنتی بیوتیکی با توجه به نتیجه کشت آغاز می شود و توسط متخصصان بررسی می شود.
- درمان دیابت بیمار (توسط متخصصان ) انجام می شود.
درمان زخم حاد:
زخم، بدتر شدن یکپارچگی آناتومیکی و عملکرد بافت یا اندام به دلیل عوامل داخلی و خارجی است. اگرچه طبقه بندی های مختلفی از زخم ها وجود دارد ، اما با توجه به زمان بهبود ، به زخم های حاد و مزمن تقسیم می شوند. زخم های حاد زخم هایی هستند که اغلب با آنها روبرو می شویم ، پس از ترمیم هیچ آسیبی بر جای نمی گذارند و به سرعت بهبود می یابند.
از طرف دیگر ، زخم های مزمن ، زخم هایی هستند که با وخامت یکپارچگی پوست ، از دست دادن عملکرد و طولانی شدن زمان بهبود مشخص می شوند. التیام زخم های مزمن می تواند هفته ها ، ماه ها و سال ها طول بکشد. زخم های مزمن زخم هایی هستند که نیاز به برنامه درمانی دارند ، دارای آثار منفی روانی و اجتماعی ، نیاز به استفاده از محصولات مراقبت از زخم و ارجاع بیمار به یک مرکز دارند. مراقبت از زخم های حاد ؛ شامل توقف خونریزی ، تمیز کردن زخم ، بسته شدن زخم و درمان آنتی بیوتیکی است.
مراقبت از زخم مزمن عبارت است از ؛ روش های درمانی طولانی مدت مانند استفاده از محصولات مراقبت از زخم ، دبریدمان زخم و استفاده از فشار منفی است. به منظور تعیین روش های درمانی در زخم های حاد و مزمن ، زخم باید بسیار خوب ارزیابی شود.
مراقبت از پای دیابتی:
دیابت یکی از شایع ترین بیماری های مزمن در جامعه است و با قند خون بالا مشخص می شود. عوارض دیابت در بیماران زمانی رخ می دهد که قند خون بالا قابل کنترل نیست.
یک پنجم بیماران دیابتی در برخی از مراحل زندگی خود دچار زخم ها یا عفونت های غیرقابل درمان می شوند و این بیماری در صورت عدم درمان مناسب می تواند منجر به از دست دادن پا یا ساق پا شود. درمان زخم پای دیابتی نیاز به رویکردی دارد که تخصص زیادی را شامل می شود.
پای دیابتی به دلیل ایجاد زخم مزمن در پا به دلیل طولانی بودن دیابت یا عدم کنترل قند خون است. زخم پا در بیماران دیابتی به دلیل نوروپاتی و واسکولوپاتی ایجاد می شود.
