یکی از پیامدهای جدی دیابت که بر تمام سیستم های بدن تأثیر می گذارد ، زخم هایی است که روی پاها رخ می دهد و بهبود نمی یابد. زخم پای دیابتی اگه به موقع درمان و کنترل نشوند ، می تواند باعث بریدن پا و ساق پا شود.
دیابت به دلیل کمبود هورمون انسولین با قند خون بالا یک بیماری مزمن ، پیشرونده است و دارای دو نوع دیابت نوع 1 و 2 می باشد. هیچ روش موثری برای جلوگیری از دیابت نوع 1 وجود ندارد ، اما تغذیه مناسب و ورزش نقش مهمی در جلوگیری از دیابت نوع 2 دارد. زخم پای دیابتی از زیر مچ پای بیماران دیابتی شروع می شود و می تواند بر تمام پا ،ساق پا و حتی کل بدن تأثیر بگذارد.
به دلیل بی حسی، بیمار متوجه زخم روی پای خود نمی شود:
دلایل زیادی برای ایجاد زخم پای دیابتی وجود دارد. شایع ترین علت آسیب عصبی به نام نوروپاتی است. ممکن است صدماتی به سلول های عصبی بویژه در بیمارانی که قند خون آنها بالا یا به طور مداوم نامنظم است ، ایجاد شود. بیماران به علت این آسیب دچار بی حسی می شوند ، بنابراین ممکن است بیمار متوجه زخم ایجاد شده در پا نشود.
ممکن است بیماران درد ، کالوس ها یا زخم هایی که روی پایش ایجاد می شود را احساس نکنند. اگر اختلالات بینایی را اضافه کنیم ، چنین زخم هایی با بزرگ شدن حتی بیشتر از بی حسی و عدم بینایی درمانشان دشوارتر می شود. علاوه بر این ، آسیب به عروق ممکن است ایجاد شود ، اما مشاهده هر دو نیاز به درمان جداگانه زخم پای دیابتی دارد.
مقاومت آنتی بيوتيکی، درمان عفونت پای دیابتی را پیچیده می کند:
زخم پای دیابتی شرایطی است که مربوط به بسیاری از شاخه ها می شود. زخم پای دیابتی خطر زیادی از ابتلا به عفونت دارد و در صورت عفونت بهبود بسیار دشوار می شود. علاوه بر این ، اگر امروز افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی را در نظر بگیریم ، درمان عفونت پای دیابتی بسیار دشوار می شود. به همین دلیل ، در صورت بروز علائم عفونت مانند ترشحات ، افزایش حرارت در یک زخم دیابتی ، باید به متخصص مراجعه کنید. اگر به درستی درمان نشود ، عفونتی که در بافت نرم شروع می شود می تواند به استخوان و مفصل برسد. با این حال درمان آنتی بیوتیکی ، نه تا زمان بهبود کامل زخم بلکه تا زمانی که علائم عفونت ناپدید شود باید داده شود. در این فرایند ، بیماران باید برای کنترل مراجعه کنند زیرا لازم است تا اثربخشی درمان ارزیابی شود.
مهم ترین راه پیشگیری از زخم پای دیابتی:
مهم ترین راه جلوگیری از بیماران دیابتی از زخم پای دیابتی ، توجه به رژیم غذایی آنها است تا قند خون آنها تحت کنترل باشد. ورزش منظم هم از نظر وزن و هم برای کنترل قند خون مفید خواهد بود. برای جلوگیری از زخم پای دیابتی چه باید کرد:
ورزش در جلوگیری از زخم پای دیابتی بسیار مهم است ، اما نباید مدت طولانی سرپا ایستاد. انتخاب کفش در این فرآیند مهم است. کفش های چرمی یا پارچه ای که پا را فشار نمی دهد باید پوشیده شوند. نباید با پای برهنه یا کفش جلو باز قدم زد. پاها باید روزانه بررسی شوند. تغییر رنگ و یکپارچگی پوست پا باید ارزیابی شود.
به تمیزی پاها باید دقت کرد. پاها را باید هر روز در زمان مناسب با صابونی که سبب تحریک نمی شود و با آب ولرم بشویید . برای جلوگیری از عفونت های قارچی که ممکن است بین انگشتان ایجاد شود ، باید پا را بعد از تمیز کردن با صابون شستشو دهید و خوب خشک کنید. لوسیون مرطوب کننده باید برای جلوگیری از خشکی پوست بعد از شستشو به غیر از بین انگشتان استفاده شود. ناخن ها باید بلافاصله بعد از حمام در حالی که نرم هستند کوتاه شوند. کالوس نباید بریده شود.
اعضای خانواده قطعاً باید به بیمار در کنترل قند خون و وزن به بیماران کمک کنند. به خصوص در افرادی که مشکلات بینایی دارند در مراقبت از پای بیماران ، پس از درآوردن کفش بررسی وجود جسم خارجی در کفش و کوتاه کردن ناخن کمک کنند.
جوراب ها باید هر روز عوض شوند. از جوراب نخی، پشمی و برای تشخیص زودرس ترشحات باید جوراب های رنگ روشن ترجیح داده شود. در صورت امکان ، بیماران باید کفش هایی را تهیه کنند که با توجه به اندازه کف پا تولید می شوند. در صورت وجود ترشح و قرمزی در زخم پا باید به بیماران کمک کنند تا در اسرع وقت به متخصص مراجعه کنند.
جلوگیری از آمپوتاسیون ناشی از دیابت :
در دنیا هر 30 ثانیه یک نفر به دلیل دیابت پای خود را از دست می دهد ، تنظیم قند خون و مراقبت از پا از اقداماتی است که بیمار می تواند برای جلوگیری از بروز قطع پا در بیماری دیابتی انجام دهد. با تشخیص زودرس زخم پای دیابتی می توان زخم را بهبود بخشید. در صورت بروز عفونت در زخم ، می توان با درمان مناسب آنتی بیوتیکی از آمپوتاسیون پا یا بخشی از پا جلوگیری کرد. براساس اطلاعات وزارت بهداشت ، قطع عضو در کشور ما حدود 12000 نفر در سال است و متأسفانه بیشتر آنها به دلیل دیابت است. ”
Source: www.ntv.com
