افزایش قند خون یک آزمایش واقعی برای عروق بزرگ و مویرگ های کوچک است. گلوکز به تدریج دیواره ها را از بین می برد و تحویل مواد مغذی به سلول ها و بافت ها را کند می کند. پای دیابتی یک ضایعه بافت نرم همراه با آسیب عروقی و عصبی است که در پس زمینه دیابت رخ می دهد.
اگر با گذشت زمان حتی یک خراش کوچک را درمان نکنید، روند التهابی شروع می شود ، که خلاص شدن از آن حتی زیر نظر متخصصان بسیار دشوار خواهد بود.
زخم روی پاها تهدید می کند:
- گانگرن و بعد قطع عضو
- استئومیلیت
- سلولیت
نوروپاتی:
نوروپاتی دیابتی عارضه ای است که در 50٪ موارد دیابتی رخ می دهد.
این خطرناک است زیرا:
- انتهای عصب تخریب شده حساسیت پاها را کاهش می دهد. نتیجه گیری – فرد نمی فهمد که به پوست آسیب می رساند یا کالوس ایجاد شده است.
- اعصاب دردناک مسئول ترشح. بنابراین ، پوست خشک می شود و ترک ایجاد می شود، زخم های میکروسکوپی ایجاد می کند. ترک ها باعث می شوند عفونت وارد بدن شود.
علائم زخم پای دیابتی:
- تورم در پاها
- تب ، حتی به صورت موضعی ، نشانه ای از ضایعه عفونی است
- درجه حرارت پایین نشان دهنده نقض گردش خون است
- کاهش بیشتر حساسدرجه بندی زخم پای دیابتییت
- خستگی ، عدم راه رفتن طولانی
- حس غیرمعمول در پا یا پایین پا
- رنگ پریدگی یا قرمزی پوست
- ریزش مو در پا
- تغییرات مرتبط با بستر ناخن (شکل هماتوم).
سندرم پای دیابتی در این افراد دیده می شود :
- بیماران مبتلا به قند خون ناپایدار
- افراد سیگاری یا الکلی
- افرادی که دچار سکته مغزی یا حمله قلبی شده اند
- از اضافه وزن رنج می برند
دلایل مختلفی وجود دارد که بیماران دیابت از ترمیم ضعیف پوست رنج می برد:
- کاهش عملکرد سیستم ایمنی بدن. بدن برای مقابله با دیابت که به سیستم ایمنی بدن آسیب جدی می رساند تمام نیروها را “دور می کند”. حتی یک جراحت جزئی برای سلامتی خطرناک است.
- نقض فرآیندهای متابولیک در تمام سطوح. این روند تهیه اکسیژن و مواد مغذی به بافت ها را مختل می کند.
- نفوذ پذیری و شکنندگی رگ های خونی افزایش می یابد. نتیجه تخریب تدریجی آنهاست .
- استخوان اسکلت از کمبود حاد کلسیم رنج می برد. این منجر به شکنندگی آنها و همچنین تغییر شکل می شود. اول از همه ، منجر به ایجاد زخم و زخم ملتهب در پا می شود. رهایی از چنین زخم هایی کاملاً دشوار است.
در برابر پس زمینه نوروپاتی ، فرآیندهای انتقال امواج عصبی از بین می رود و باعث می شود بیمار حساسیت خود را از دست بدهد و بنابراین در هنگام تماس با اشیاء گرم ، سرم ، تیز یا سایر موارد احساس درد نکند.
علل بهبود کند زخم ها:
علل اصلی درمان طولانی مدت و بهبود کند:
- با وجود سطح قند زیاد بالا ، خون غلیظ تر می شود ، آهسته تر حرکت می کند ، تأمین اکسیژن و مواد مغذی به سلول ها دشوار می شود.
- ایمنی کاهش می یابد
- حساسیت پوست مختل می شود (نوروپاتی دیابتی) ، بنابراین بیمار فوراً متوجه آسیب نمی شود
- استخوان ها شکننده می شوند ، سریع تر آسیب می بینند
- فرآیندهای بازسازی ، از بهبود زخم ها جلوگیری می شود
- منجر به ظهور زخم و گانگرن مي شود.
درمان پاتولوژی:
مبتلایان به دیابت اگر امکان دارد، مراقب باشید که به پوست، به خصوص پاها آسیب نرسانید. این یک اقدام ضروری است، زیرا بهبود بیماری از بیماری دشوار است.
هر بیمار مبتلا به دیابت باید مرتباً وضعیت پوست خود را تحت نظر داشته باشد و هرگاه نقص مشاهده شود ، باید به متخصص مراجعه کند. همانطور که مشخص است، اگر این کار انجام نشود ، درمان محل آلوده بسیار دشوار خواهد بود.
هرگونه آسیب در بدن یک بیمار دیابتی باید با یک ماده ضد عفونی کننده درمان شود. اگر در شخص این علائم وجود داشته باشد ، پماد آنتی بیوتیکی به درمان اضافه می شود:
- درجه حرارت بالا
- تورم و قرمزی منطقه
- زخم های مزمن
از آنتی بیوتیک هایی استفاده می شود که رطوبت ناشی از زخم را جذب می کند. اغلب ، متخصص ویتامین های C و B و آنتی بیوتیک ها را تجویز می کند.
داروها:
برای درمان زخم های دیابتی، کنترل متخصص لازم است. حتی برای کوچک ترین خراش ، متخصص چندین قرار ملاقات انجام می دهد:
- ویتامین ها. تقویت سیستم ایمنی بدن ، برای افزایش مقاومت بدن ضروری است.
- انسولین. بسته به نوع بیماری ، متخصص دارو یا تزریق این هورمون را تجویز می کند.
- آنتی بیوتیک ها. خوب با پماد آنتی بیوتیک ، زخم ها بهبود می یابد. کافی است چندین بار انگشت یا منطقه آسیب دیده دیگر را درمان کنید تا دارو مایعات بیشتری را از مرکز التهاب بیرون بکشد و روند بازسازی فعال شود.
- آنتی سپتیک. درمان ضد عفونی کننده برای جلوگیری از عفونت ضروری است.
- پماد. این باعث بهبود وضعیت پوست می شود
- تمیز کردن. اگر زخم را از بافت مرده و روند چرکی که روی انگشت ایجاد می شود تمیز نکنید ، می تواند در بیشتر اندام ها تأثیر بگذارد. همچنین ، بافت مرده اجازه نمی دهد تا دارو روی موجودات زنده تأثیر بگذارد.
به دلیل اختلال در بینایی ، کاهش یا از بین رفتن حساسیت و اضافه وزن ، فرد مبتلا به دیابت نمی تواند به طور مستقل وجود ضایعات پوستی را تعیین کند. بنابراین ، بیمار برای تشخیص به موقع باید علائم غیرمستقیم را بداند:
- افزایش دما به دلیل التهاب
- سردردهای طولانی و علائم مسمومیت مرتبط با مسمومیت بدن.
- تورم اندام تحتانی
- ترشحات چرکی
Source: www.diabetesstressrelief.com
