درمان زخم های فشار (زخم بستر) شامل تغییر منظم موقعیت شما ، استفاده از تشک های مخصوص برای کاهش یا تسکین فشار و پانسمان ها برای کمک به بهبود زخم است. بعضی اوقات ممکن است عمل جراحی لازم باشد. در این مقاله این موارد را بررسی می کنیم.
تغییر موقعیت
حرکت و تغییر منظم موقعیت شما به تسکین فشار بر زخم هایی که قبلاً ایجاد شده اند کمک می کند. همچنین به جلوگیری از ایجاد زخم بستر جدید نیز کمک می کند.
بعد از اینکه تیم مراقبت شما خطر ابتلا به زخم های بستر را ارزیابی کرده است ، آنها یک جدول زمان بندی مجدد تهیه می کنند. در این حالت چند بار لازم است که حرکت کنید یا اگر خودتان قادر به انجام چنین کاری نیستید ، با کمک فردی حرکت کنید و محل قرار گیری خود را تغییر دهید.
برای برخی از افراد ، این تغییر محل ممکن است هر 15 دقیقه یک بار انجام شود. ممکن است سایر افراد فقط 2 تا 4 ساعت یکبار نیاز به جابجایی داشته باشند.
همچنین ممکن است در مواردی به شما :
- نحوه درست نشستن
- اینکه چگونه می توانید موقعیت نشستن خود را تنظیم کنید.
- چگونه می توانید از پاهای خود برای رفع فشار روی پاشنه خود حمایت کنید.
- استفاده از تجهیزات خاص مورد نیاز و نحوه استفاده از آن
آموزش داده شود.
تشک و کوسن
اگر در معرض ابتلا به زخم بستر هستید یا زخم جزئی دارید ، تیم مراقبت شما یک کفی مخصوص استاتیک یا تشک پویا را پیشنهاد می کند.
اگر زخم شما مرحله جدی تری دارد ، به یک تشک یا سیستم تختخواب پیچیده تر ، مانند تشک متصل به پمپ نیاز دارید که این نوع تشک جریان مداوم هوا را به تشک منتقل می کند.
همچنین انواع کوسن یا بالشتک توزیع مجدد فشار در دسترس است. از مراقب خود در مورد انواع مناسب تشک برای خود سؤال کنید.
با این حال ، مؤسسه ملی سلامت و مراقبت های ویژه (NICE) می گوید شواهد محدودی در مورد اینکه چه نوع وسایل توزیع مجدد فشار برای تسکین و جلوگیری از زخم های فشار در مکان های مختلف مانند پاشنه پا یا باسن مناسب است ، وجود دارد.
پانسمان
از پانسمان های مخصوص طراحی شده برای محافظت از زخم های فشار و سرعت بخشیدن به روند بهبودی می توان استفاده کرد.
این شامل:
- پانسمان های آلژینات– اینها از جلبک دریایی ساخته شده اند و حاوی سدیم و کلسیم هستند ، که به تسریع در روند بهبودی معروف هستند.
- سس هیدروکلوئید– این پانسمان حاوی ژلی است که رشد سلولهای جدید پوستی را در زخم تشویق می کند ، ضمن اینکه پوست سالم اطراف آن را خشک نگه می دارد.
- انواع دیگر پانسمان ها– مانند فوم ها ، پانسمان های هیدروفیبری ، ژل ها و پانسمان های ضد میکروبی (آنتی بیوتیکی) نیز ممکن است استفاده شوند.
از مراقب خود بپرسید که از کدام نوع پانسمان برای مدیریت زخم فشار استفاده می کند.
پانسمان گاز برای پیشگیری یا درمان زخم های فشار توصیه نمی شود.
کرم و پماد
کرمها و پمادهای ضد عفونی کننده یا ضد میکروبی موضعی (آنتی بیوتیکی) معمولاً برای درمان زخم های فشار توصیه نمی شوند. اما کرم های مانع ممکن است برای محافظت از پوست آسیب دیده مناسب باشند.
آنتی بیوتیک ها
آنتی بیوتیک ها ممکن است برای درمان زخم آلوده یا زخم هایی که عفونت جدی دارند مانند:
- مسمومیت با خون (سپسیس)
- عفونت باکتریایی بافتهای زیر پوست (سلولیت)
- عفونت استخوان (اتئومیلیت)
استفاده شود.
رژیم و تغذیه
داشتن یک رژیم غذایی سالم و متعادل که حاوی پروتئین کافی و تنوع خوبی از ویتامین ها و مواد معدنی است می تواند روند بهبودی را تسریع کند.
اگر رژیم غذایی شما ضعیف است و مواد معدنی کافی را به بدن شما نرساند ، شاید شما نیاز به مراجعه به یک متخصص تغذیه داشته باشید. آنها می توانند یک برنامه غذایی مناسب را برای شما ترسیم کنند.
نوشیدن مایعات فراوان همچنین برای جلوگیری از کم آبی بدن بسیار مهم است ، زیرا کمبود آب بدن می تواند روند بهبودی را کندتر کند.
از بین بردن بافت آسیب دیده (دبریدمان)
بعضی اوقات ممکن است لازم باشد که بافت مرده از زخم بستر خارج شود تا به بهبودی آن کمک کند. این روش به دبریدمان معروف است.
اگر مقدار کمی از بافت مرده وجود داشته باشد ، ممکن است با استفاده از پانسمانهای طراحی شده از بین برود.
مقادیر بیشتری از بافت مرده با استفاده از روش های:
- امواج فراصوتی(لیزر)
- ابزار جراحی
برداشته می شود. در زمان انجام این روش ها از بی حسی موضعی برای بی حس کردن ناحیه اطراف زخم و برداشتن دبریدمان (اگر با یک پانسمان درمان نشود) استفاده می شود.
عمل جراحی
زخم های بستر شدید ممکن است به خودی خود بهبود نیابد. در این صورت ممکن است عمل جراحی برای درمان زخم ، سرعت بخشیدن به بهبود و به حداقل رساندن خطر عفونت لازم باشد.
درمان جراحی شامل موارد زیر است:
- زخم را تمیز کرده و با جمع کردن لبه های زخم آن را می بندند.
- تمیز کردن زخم و استفاده از بافت و پوست سالم در مجاورت زخم برای بستن زخم
جراحی زخم بستر می تواند چالش برانگیز باشد ، خصوصاً به این دلیل که بیشتر افرادی که این روش را انجام می دهند ، در حال حاضر از نظر سلامتی ضعیف نیستند.
خطرات بعد از عمل شامل موارد زیر است:
- مسمومیت خونی
- عفونت استخوان (استئومیلیت)
- آبسه
- ترومبوز سیاهرگی عمقی
اگر برای شما جراحی توصیه شده است از جراح خود در مورد فواید و خطرات جراحی سوال کنید.
Source: www.nhs.uk
