اهمیت مراقبت از پا در بیماران دیابتی:
- مشکلات پا در افراد مبتلا به دیابت که قند خون آنها نامنظم و بالا است در مقایسه با افراد سالم بیشتر است.
- زخم های ناشی از اختلالات تغذیه ای بافت به دلیل تنگی و انسداد ناشی از گردش خون ضعیف در پای دیابتی ها، پای دیابتی نامیده می شود.
- تخریب عصبی به عنوان یک عارضه دیابت و اندامی که بیشتر از بیماری انسداد عروقی تحت تاثیر قرار می گیرد ، اندام تحتانی بیمار است.
مشکلات پای دیابتی چیست؟ و چرا اهمیت دارد؟
آسیب های عصبی به دلیل دیابت ، اعصاب پا آسیب دیده یا به طور کامل از بین می رود. احساس درد در پاها کاهش می یابد.
با گذشت زمان ، بی حسی به گونه ای که حتی متوجه صدمات نمی شوند اتفاق می افتد.
تغییر شکل پا رخ می دهد. چنین پاهایی به راحتی در معرض آسیب قرار می گیرند.
به دلیل نوروپاتی ، پوست پا خشک می شود ، به راحتی پاره می شود ، ترک و کالوس روی پوست ظاهر می شود.
بیماری عروقی (آنژیوپاتی)، تنگ شدن یا انسداد رگ هایی (شریان ها) است که خون را به پا می برند و جریان خون به پا کاهش می یابد.
بهبود انواع زخم ها ، کوچک یا بزرگ دشوار می شود. زیرا کلید اصلی بهبود زخم ، خون رسانی است. یافته هایی که نشان می دهد جریان خون کافی نیست:
- سرد بودن پای بیمار
- ریزش مو
- دردی که هنگام پیاده روی رخ می دهد و بلافاصله با استراحت می گذرد
- گرفتگی های مکرر در پا
- کبود و رنگ پریدگی پوست پا
- از دست دادن نبض در رگ های پا
عوامل خطر در شکل گیری پای دیابتی چیست؟
- کنترل ضعیف قند خون
- میزان کلسترول بالا
- 65 سال و بالاتر
- وجود ورم ایستاده در پا
- اضافه وزن (چاقی)
- وجود عفونت (سوختگی ، قارچ و غیره)
- وجود سابقه الکل یا سیگار کشیدن
- ناهنجاری در پا
- وجود اختلال گردش خون
- فقدان مراقبت های اساسی پا
- وجود کالوس در پا
- وجود اختلال بینایی
- استفاده از کفش نامناسب
- آسیب های ناشی از عوامل جسمی یا شیمیایی
- بی حسی در پاها
“عوامل محرکی” که سبب شروع زخم در پایی که اعصاب و عروق آن آسیب دیده می شود:
- کفش های نامناسب
- سوختگی
- اشیاء تیز مانند شن ، ناخن ، غیره
- اختلالات ناخن ، کالوس و ترک های پوستی
مشکلات پوستی و ناخن:
پوست دیابتی ها خشک است. به همین دلیل ، پوست به راحتی پاره و ترک ایجاد می شود. باکتری ها از اینجا وارد می شوند و باعث ایجاد عفونت می شوند.
کالوس در پای دیابتی بسیار متداول است. کالوس ها ضایعات سرسختی هستند. جراحی نباید به عنوان اولین گزینه در درمان کالوس در نظر گرفته شود. کفش مناسب در درمان کالوس و پیشگیری از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
باید توجه ویژه ای به کوتاه نکردن عمیق ناخن ها شود. کوتاه کردن ناخن های شاخ دار بسیار دشوار است. به ابزار و آموزش ویژه ای نیاز دارد.
مراقبت از پوست:
- کف پا نیز باید هر شب به کمک یک آینه کوچک بررسی شود.
- اگر یک زخم قابل توجه یا بثورات طولانی مدت وجود دارد ، باید به متخصص مراجعه شود
- دمای آب باید با کمک درجه ای کنترل شود و بیشتر از 37 درجه سانتیگراد نباشد.
- پس از استحمام ، تمام پاها ، به ویژه بین انگشتان ، با یک حوله نرم کاملاً خشک می شوند.
- افراد دیابتی نباید پاهای خود را در معرض مستقیم آفتاب قرار دهند . باید از محصولات ضدآفتاب با ضریب محافظت بالا استفاده کنند.
مراقبت از ناخن:
- استفاده از قیچی تیز هنگام کوتاه کردن ناخن می تواند به پا آسیب برساند. پس از کوتاه کردن ناخن ها سوهان کشیدن روش امنی است.
- باید مراقب باشید که هنگام کوتاه کردن ناخن ها ، پوست آسیب نبیند. ناخن های ضخیم را بعد از نرم شدن آنها در آب باید با قیچی مخصوص کوتاه کرد.
- فرد دیابتی که مشکل بینایی دارد نباید خودش ناخن هایش را کوتاه کند و شخصی باید به او کمک کند.
- اگر بیماری هایی مانند قارچ روی ناخن ها وجود داشته باشد ، باید آنها را درمان کرد. اگر فرورفتگی ناخن وجود داشته باشد باید به متخصص مراجعه کرد.
- در صورت وجود کالوس ، لازم است برای معالجه به متخصص مراجعه کنید.
در سفر چه کاری باید انجام دهیم؟
- مراقبت از پا باید انجام شود
- نباید مسافت طولانی راه رفت
- در هنگام استراحت ، پاها باید بالا باشد
- دائما نباید از دمپایی استفاده کرد
- باید به گرما و سرما توجه شود
- در هنگام پیاده روی در ساحل ، باید از کفش یا دمپایی محافظ استفاده کرد.
مراقبت روزانه از پا:
- روزانه پای خود را کنترل کنید ، به قسمت بالا و پاشنه پای خود نگاه کنید.
- بررسی کنید که آیا رنگ پوست پا تغییر کرده است یا خیر.
- پای خود را از نظر زخم ، ترک ،تاول ، کالوس بررسی کنید. اگر کالوس وجود دارد با ابزارهای برش در آن مداخله نکنید.
- برای تقویت گردش خون در پاها، قند خون را در سطح نرمال نگه دارید
- مراقب محدودیت ها باشید
- سیگار نکشید
- کیسه های آب گرم ، پدهای گرمایشی یا سایر منابع گرما را روی پاهای خود نگذارید
Source: www.doktorumevdebakim.com
