تمرینات غیر فعال:
تمرینات غیر فعال باید حداقل 5 بار انجام شود و هر 8 ساعت یکبار تکرار شود. اگر محدودیت حرکتی به دلیل انقباض وجود دارد، باید تعداد حرکات ورزشی غیرفعال را افزایش داد. هنگامی که یک عضله به طور منظم در سراسر دامنه حرکتی خود استفاده نمی شود، تاندون های عضله کوتاه می شوند.
ماساژ:
فرآیند مالش دادن ، فشاری که به طور منظم و سیستمیک در قسمتهای خاصی از بدن اعمال می شود به عنوان ماساژ تعریف می شود. با اعمال ماساژ بر روی بافت، پرفیوژن بافت به دلیل افزایش جریان خون افزایش یافته و باعث آرامش نواحی تحت فشار می شود. مانورهای ماساژ را می توان یک بار در روز به مدت 20-15 دقیقه اعمال کرد.
چهار مانور اصلی ماساژ وجود دارد. این مانورهای اولیه ماساژ با توجه به ساختار بدن بیمار انتخاب شده و در ماساژ استفاده می شود.
مانورهای ماساژ:
مانور فشار محلی:
قرار دادن کل یا قسمتی از دست بر روی ناحیه مورد ماساژ و اعمال فشار است. فشار به تدریج افزایش می یابد، پس از مدتی به تدریج برداشته می شود. این فشار باعث کاهش تورم موضعی، تسریع گردش خون لنفاوی و کاهش انتقال درد از اعصاب می شود.
مانورهای فشار لغزشی:
- کف دست یا سطح داخلی انگشتان روی ناحیه ای که قرار است ماساژ داده شود با ترکیب همه انگشتان قرار می گیرد.
- این ناحیه با انجام حرکات از پایین به بالا و از بالا به پایین مالش می شود. معمولاً روی عضلات بازو، ساق پا، پشت و لگن اعمال می شود.
- لازم است کمی پایین تر از محل درمان شروع شود و کمی بالاتر از آن به پایان برسد
- همیشه باید با همان فشار و سرعت انجام شود
- با دو دست روی بازوها و پاها افلوراژ کار می شود
- افلوراژ اعصاب و گردش خون منطقه را تحریک می کند و باعث آرامش می شود. گردش لنفاوی را تسریع می کند و خستگی را از بین می برد.
پتریساژ:
با این مانور تغذیه ماهیچه ها افزایش می یابد. تون ماهیچه های آتروفی شده را افزایش می دهد و دفع مواد زائدی را که در ماهیچه ها جمع شده و باعث خستگی می شوند تسریع می کند.
- در کاربرد پتریساژ دو دست با فواصل 3-2 سانتی متری روی عضله در حال استراحت قرار می گیرد و هر دو عضله را محکم نگه می دارند.
- یک دست بخشی از عضله را به سمت بالا و به سمت خود می کشد، در حالی که دست دیگر بقیه عضله را به سمت بالا اما به سمت مخالف می کشد.
- سپس برعکس این مانور انجام می شود. ماهیچه ها به شکل ورز دادن خمیر به داخل و خارج کشیده می شوند و با بالا بردن آن ها ماساژ ادامه می یابد.
گرد کردن:
در ماساژ عضلات بلند دست و پا استفاده می شود. هر دو دست توده عضلانی را نگه می دارند و حرکات چرخشی را انجام می دهند که در جهت مخالف عضله است.
اصطکاک:
این یک حرکت مالشی است که با کشیدن دایره های کوچک با نوک انگشتان یا شست انجام می شود. در چسبندگی های بافتی، سخت شدن و بیماری های مفصلی کاربرد دارد.
- بدون بلند کردن نوک انگشتانی که با پوست تماس پیدا می کنند و فشار ایجاد می کنند، ماساژ پوست به صورت دایره ای یا با حرکت بالا و پایین انجام می شود.
- از گردن تا مهره ها اعمال می شود.
- در دست ها از انگشتان تا مچ اعمال می شود
- مایعات نشت شده را در زیر پوست پخش می کند
مانور ضربه ای و ضربتی :
ماساژ با ضربه های متوالی دست به ناحیه ای که قرار است ماساژ داده شود انجام می شود. این ضربه ها با نوک انگشتان، داخل یا خارج دست یا کناره دست انجام می شوند.
ضرب:
دو دست روی ناحیه ای که قرار است ماساژ داده شود، قرار می گیرند، در حالی که کف دستها رو به روی هم قرار می گیرند و انگشت کوچک پوست را لمس می کند. در حالی که دست ها به سمت بیرون خم شده اند، یک دست بلند می شود و ضربات به صورت ریتمیک ادامه می یابد..
ضربه زدن:
- با انگشتان بسته و دست ها خمیده، ضربه ها فقط با انگشتان و قسمتی که دست به مچ می رسد انجام می شود. با زدن یک دست، دست دیگر بالا می رود.
- نوع ضربه باید با توجه به ساختار بدن بیمار انتخاب شود نباید در بیماران خیلی لاغر استفاده شود
- مانورهای ضربه ای ، گردش خون را در جایی که اعمال می شود تحریک می کند و تغذیه موضعی آن ناحیه را فراهم می کند.
لرزش:
با دست یا ابزار انجام می شود. در مانور دستی، نوک انگشتان عمود بر پوست قرار می گیرند. هنگام اعمال فشار سبک، حرکات ارتعاشی با کل بازو انجام می شود. در این بین تماس نوک انگشتان با پوست هرگز قطع نمی شود.
